Και ενώ σε αυτό blog γράφονται ποιήματα για κάποιον σκύλο που τον έλεγαν Κούκυ, στο χώρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, γράφεται ένα έγκλημα με σκυλιά που πεθαίνουν από φόλα.
Ιδού το έργο κάποιων (πώς να τους ονομάσω άραγε) "ανθρώπων";;;
http://tvxs.gr/news/
http://tvxs.gr/news/
Φίλη aphrodite's child,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας φαρμάκωσαν οι φωτογραφίες. Ευχόμαστε να βρουν τον Κούκυ σου και να 'ναι πια ευτυχισμένα...
Τα λέμε :-(
Γεια σου LeftG700. Καλώς όρισες στο στο blog μου!!!Ή μήπως να πω γεια σας; Είστε και οι τέσσερις οι ήρωες του Δουμά; Ή μόνο ο Ντ΄Αρτανιάν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτογραφίες είναι φαρμακερές και γενικά δε μ΄αρέσει να κοινοποιούνται έτσι φόρα παρτίδα σκηνές φρικαλεότητας. Όμως κάποιες φορές δε γίνεται διαφορετικά.
Και να ξεκαθαρίσω κάτι. Η έμφαση που δίνω εδώ στα ζώα δεν έχει να κάνει με την τρέχουσα αστική ζωοφιλία. Είναι κάτι πέρα από αυτό.
Βασικά τρέφω μία παράφορη αλλεργία απέναντι σε κάθε πράξη βιαιότητας και έλλειψης σεβασμού. Σε ότι και αν απευθύνεται αυτή.
Είμαστε ένα κύκλωμα ενέργειας και η οποιαδήποτε βιαιοπραγία - είτε προς άνθρωπο, είτε προς ζώο, είτε προς όλα τα στοιχεία της φύσης - προκαλεί βλάβη που κάπως κάποτε πληρώνεται.
Για αυτό και έχουμε ανυπολόγιστη, διαρκή, προσωπική ευθύνη απέναντι σε ό, τι μας περιβάλλει. Αλλά δεν το συνειδητοποιούμε. Δε θέλουμε.
Εξοργίζομαι με όποιον κόβει παμπάλαια δέντρα για να φτιάξει υπόγειο πάρκινγκ (βλέπε Πάρκο Πατησίων(http://galad77.blogspot.com/2009_02_01_archive.html ), εξοργίζομαι με όποιον καταπατά πνεύμονα πρασίνου, εξοργίζομαι με όλους τους οικοπεδοφάγους που έχουν κάνει την Ελλάδα μπετόν αρμέ, με όποιον παρατά το σκύλο του στο δρόμο, με όποιον βασανίζει το ζωντανό του, με όποιον αφήνει το φυτό του απότιστο στη γλάστρα, με όποιον ρίχνει φόλες.. (αλήθεια από παιδί αναρωτιόμουν τί σκατά έχει στο κεφάλι του ένας τέτοιος τύπος).. Και τα σκυλιά ρε γαμώτο έχουν απίστευτα υψηλό δείκτη νοημοσύνης και μάλιστα συναισθηματικό, είναι πλάσματα σεβάσμια.
Σε μια παρουσίαση βιβλίου της η τρομερή Ζυράννα Ζατέλη είχε πει: "Κάποτε θα κριθούμε μέσα από τα μάτια των ζώων..." Και μείναμε όλοι σέκοι. Φοβερό ε; Για να το σκεφτούμε λίγο...
Αφροδιτοκόριτσο γειά σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπαίνουμε για μια διευκρίνιση. Όταν γράφαμε "μας φαρμάκωσαν οι φωτογραφίες", περιγράφαμε τη θλίψη που νιώσαμε. Δεν ήταν έμμεση κριτική γιατί τις δημοσίευσες.
Πριν από μερικές μέρες στο marianaonice.blogspot.com είχαμε δει κάτι παρόμοιο και μάλλον πιο φρικτό. Στο σχόλιό μας, που και η Μαριάνα το εξέλαβε ως κριτική για τη δημοσίευση, μάς απάντησε λέγοντας ότι πρέπει οι άνθρωποι να βλέπουν τα έργα των ομοίων τους. Το υιοθετήσαμε αυτομάτως.
Το φαρμάκι που νιώθουμε είναι κάτι που οφείλουμε στα σκυλάκια που το ήπιαν... Κάτι σαν μνημόσυνο και κάτι σαν προληπτικό φάρμακο για τη λήθη...
Καλό βράδυ.
Τα λέμε
Αφροδιτοκόριτσο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΟυάου! Πολύ μ΄αρέσει...
Δεν το πήρα σαν κριτική. Περισσότερο ήταν μια αφορμή να δικαιολογηθώ εγώ η ίδια στον εαυτό μου εξ΄αιτίας μικρών ενδοιασμών που είχα από πριν.
Χαίρομαι που μοιραζόμαστε τις ίδιες ευαισθησίες..
Καλό βράδυ και σε σας
Αφροδιτοκόριτσο καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή έχουμε την κακή συνήθεια να τα λέμε όλα, μπήκαμε για να εκφράσουμε ένα παράπονο.
Μας παράτησες στα κρύα του λουτρού κι έτσι η ωραία (για μας τουλάχιστον) κουβέντα έμεινε στη μέση και πήγε χαμένη. Επιπλέον, έτσι όπως "εξαφανίστηκες", χωρίς μια κουβέντα, μας έκανες να σκεφτόμαστε αν είπαμε τίποτα που σε θύμωσε τόσο, ώστε να μην αξίζουμε ούτε ένα 'γειά' εκ μέρους σου.
Αυτά είχαμε να πούμε. Όχι για να σε φέρουμε σε δύσκολη θέση, ούτε για να σε υποχρεώσουμε σε διάλογο, ούτε, πολύ περισσότερο, σε "απολογία".
Απλώς, έχουμε ως αρχή ότι το πρώτο, βασικό πράγμα που πρέπει να κάνουμε, για να τιμούμε όσους μπαίνουν στον κόπο να σχολιάσουν κάτι που γράψαμε και να συζητήσουν μαζί μας, είναι να είμαστε ειλικρινείς μαζί τους.
Τα λέμε
Παιδιά, σήμερα μπήκα στο μπλογκ μου και είδα το σχόλιό σας. Έχω να πω λοιπόν ότι πρόκειται περί παρεξηγήσεως!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως εξαφανίστηκα αλλά όχι γιατί θύμωσα ή κάτι τέτοιο... Να πω την αλήθεια μου, μου πέρασε λίγο από το μυαλό ότι μπορεί κάπως να φαινόταν η διακοπή επικοινωνίας.
Η οποία όμως έχει να κάνει με πράγματα της καθημερίνότητας που προκύπτουν και με παίρνουν στη δίνη τους. Ίσως έπρεπε να απαντήσω, αλλά μπλέχτηκα με άλλα πράγματα...
Γενικά με το blogging έχω μια μυστήρια σχέση. Μπορεί για ένα χρονικό διάστημα να είμαι πάνω κατά πάνω, να παρακολουθώ μπλογκς, να γράφω στο δικό μου, και σε κάποιες άλλες φάσεις να απέχω για καιρό. Συνήθως όταν είμαι ήρεμη και έχω χρόνο, τριγυρνώ στις όμορφες παρέες μας και νιώθω ότι έχω πράγματα να πω.
Οπότε no worries... Δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και να ξέρετε ότι συζητώ μαζί σας - και όχι μόνο - με απόλυτη ειλικρίνεια. Θα ήταν πολύ κομπλεξικό εκ μέρους μου αν εγκατέλειπα για λόγους άλλους από αυτούς που εξηγώ.
Φιλικά. Τόσο απλά. Το αφροδιτοκόριτσο
Αφροδιτοκόριτσο γειά σου και χαρά σου! ΟΚ, καταλάβαμε. Κανένα πρόβλημα! (Είδες πόσο προτιμότερο είναι να λέμε (όλοι οι άνθρωποι, όχι μόνο εμείς) τα παράπονά μας; Πόσες αναίτιες παρεξηγήσεις θα γλυτώναμε!...)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα!