Η στιχομυθία αυτή έλαβε χώρα σήμερα το απόγευμα σε ιατρείο παθολόγου.
Τη γράφω έτσι ακριβώς όπως την έζησα,
"Έχεις μικροβιακή λοίμωξη. Κάτι έφαγες και είχε μικρόβιο. Κάτι έφαγες. Τί έφαγες;
"....Χμ.. φράουλες με ζάχαρη και ένα ροδάκινο..."
"Α! Α! Από τις φράουλες το έπαθες. Οι φράουλες συνήθως έχουν τέτοια μικρόβια"
"Οι φράουλες; Γιατί;"
"Γιατί...γιατί τις πιάνουν χέρια. Χέρια πακιστανικά!"
"Και τί έγινε που τις πιάνουν χέρια πακιστανικά; Τί διαφορά έχουν από τα χέρια τα ελληνικά και από όλα τα άλλα χέρια;"
"Α! δεν είναι το ίδιο.. αυτοί είναι βρωμιάρηδες. Αυτοί πρώτα πιάνουν τον κώλ.. τους και μετά πιάνουν τις φράουλες..."
Τον κοιτάζω. Κεραυνοβολημένη. Άκουσα καλά; Πώς είπατε; Κάτι για βρωμιάρηδες;;!!!
Τέλος πάντων. No further comments.
άστους να κοιμούνται ήσυχοι...τους γιατρούς και οποιουσδήποτε γιατρούς του είδους αυτού.
ΑπάντησηΔιαγραφή