Έγκλημα στα Ιωάννινα

Και ενώ σε αυτό blog γράφονται ποιήματα για κάποιον σκύλο που τον έλεγαν Κούκυ, στο χώρο του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, γράφεται ένα έγκλημα με σκυλιά που πεθαίνουν από φόλα.

Ιδού το έργο κάποιων (πώς να τους ονομάσω άραγε) "ανθρώπων";;;
http://tvxs.gr/news/

Το ταξίδι συνεχίζεται

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος χωρίς εσένα πολύτιμε μου Κούκυ...
Και αν είναι αλήθεια όσα πιστεύουν κάποιοι άνθρωποι πολύ διαφορετικοί από εμάς,
πού άραγε να συνεχίζεις το ταξίδι σου, το ταξίδι της άδολης ψυχούλας σου;
Πάντως το ταξίδι που μοιράστηκες μαζί μας, στο χωροχρόνο που διήρκησε 11 χρόνια,
αυτόν με την ουρίτσα σου τη φουντωτή και τα ματάκια τα ζεστά,
ήταν όμορφο και πλούσιο και γεμάτο αγάπη και γεμάτο χαδάκια.
Εσύ, άσπρος κομήτης από το πουθενά
που προσγειώθηκε ένα χάραμα στην αυλή μας- για να αλλάξεις τη ζωή μας.
Άγγελος μόνο καλών μαντάτων, άγγελος μόνο καλών πραγμάτων...
Ήρθες κάτω από το φως της πανσελήνου και έφυγες μέσα στο φως του ήλιου,
αφήνοντας μας για πάντα, με ένα δίδαγμα και ένα κενό.

Καλή συνέχεια, πολύτιμέ μου.. και που ξέρεις; ίσως κάποτε ξαναβρεθούμε...

Ψάχνοντας το μικρόβιο

Η στιχομυθία αυτή έλαβε χώρα σήμερα το απόγευμα σε ιατρείο παθολόγου.
Τη γράφω έτσι ακριβώς όπως την έζησα,

"Έχεις μικροβιακή λοίμωξη. Κάτι έφαγες και είχε μικρόβιο. Κάτι έφαγες. Τί έφαγες;
"....Χμ.. φράουλες με ζάχαρη και ένα ροδάκινο..."
"Α! Α! Από τις φράουλες το έπαθες. Οι φράουλες συνήθως έχουν τέτοια μικρόβια"
"Οι φράουλες; Γιατί;"
"Γιατί...γιατί τις πιάνουν χέρια. Χέρια πακιστανικά!"
"Και τί έγινε που τις πιάνουν χέρια πακιστανικά; Τί διαφορά έχουν από τα χέρια τα ελληνικά και από όλα τα άλλα χέρια;"
"Α! δεν είναι το ίδιο.. αυτοί είναι βρωμιάρηδες. Αυτοί πρώτα πιάνουν τον κώλ.. τους και μετά πιάνουν τις φράουλες..."

Τον κοιτάζω. Κεραυνοβολημένη. Άκουσα καλά; Πώς είπατε; Κάτι για βρωμιάρηδες;;!!!
Τέλος πάντων. No further comments.