Μποτιλιάρισμα στην Αχιλλέως

Σκόρπιες σκέψεις ενώ μπαίνω στην Αθήνα..

Γιατί εδώ ο ουρανός είναι πάντα καθαρός, το απόγευμα γλυκό και ηλιόλουστο ενώ κάτω, εκεί, μας έχει είκοσι μέρες τώρα μουλιάσει η βροχή, μας έχει πήξει η μαυρίλα, η υγρασία έχει ποτίσει το κοκκαλάκι μας; Είναι άδικο, πολύ άδικο..... Τελικά επέλεξα να ζω σε μία τεράστια νερολακούβα..

Άραγε ο Best να παίζει ακόμα ή το κλείσανε το μαγαζί; Γιατί Αθήνα χωρίς Best είναι σαν το φραπέ μου χωρίς γάλα, τη χωριάτικη χωρίς τη φέτα...

Μποτιλιαρισμένη στην Αχιλλέως.. Κοιτάζω το λαμαρινιένο ποτάμι να κινείται αργά, πολύ αργά. Και εσείς παιδιά για τον αττικό ουρανό ήρθατε; Βασικά για αυτόν ήρθατε αλλά δεν το ξέρετε, γιατί είναι πολύ υποσυνείδητο. Αλλά ήρθατε πολλοί να πάρει η ευχή και να τώρα τί συμβαίνει.
Διάλεξε: Νερολακούβα ή μποτιλιάρισμα; Τσ..τσ αμάν! Μη βάζεις πλασματικά διλήμματα παιδάκι μου. Το ένα είναι έργο του Θεού το άλλο των ανθρώπων.

Α! Ο Best εκπέμπει. Και όχι μόνο αυτό. Αλλά παίζει κάτι πολύ αγαπημένο. Κάτι που έχω να ακούσω πολύ καιρό. Η Αθήνα με υποδέχεται με Mercury Rev.

Ι dreamed of you on my farm
I dreamed of you in my arms
But dreams are always wrong
I never dreamed I'd hurt you
I never dreamed I'd lose you
In my dreams, I'm always strong
And now the creek is rising
And all my bridges burnt
I always dreamed of big crowds
Plumes of smoke and high clouds
But dreams don't last for long.........

And now the dark is rising
And a brand new moon is born
I always dreamed I'd love you
I never dreamed I'd lose you
In my dreams, I'm always strong

Και κάτι γίνεται εκεί στην Αχιλλέως, ένα ford fiesta ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα ford fiesta, fiat, renault, peugeot, μηχανάκια, σε μπουρδέλα και σε πιάτσες, τροχονόμους και κόρνες. Και ένα απόγευμα θεσπέσιο, ένας ουρανός καθαρός, μια ποίηση υπερκείμενη και ένα άχτι μεγάλο. Και μια τύπισσα που εκτός από διχασμένη προσωπικότητα είναι και ευσυγκίνητη τα έχει μπήξει κανονικά...μποτιλιαρισμένη στην Αχιλλέως.