Οι φωνές σας - οι φωνές μας.

Και να που την Πέμπτη, 17 Μαρτίου, οι φωνές μας ενώθηκαν με αυτές του κόσμου που ήρθε να δει την έκθεσή μας!

Ήταν όλα υπέροχα. Ο παλμός, η ανταπόκριση, τα χαμόγελα, η ικανοποίηση... Ενώ δεν έλειψαν και αρκετές δόσεις συγκίνησης..





Ο δήμαρχος του Πύργου Μάκης Παρασκευόπουλος χαιρετίζει την προσπάθεια

Στιγμιότυπο από τα εγκαίνια



Όλοι ευχαριστήθηκαν και κυρίως οι φοιτητές και τα παιδιά του ΚΕΚΥΚΑΜΕΑ.

Ένας σημαντικός στόχος είχε επιτευχθεί και ένα μεγάλο στοίχημα είχε κερδηθεί και μάλιστα με ένα άρτιο - κατά το δυνατόν  - μουσειογραφικό αποτέλεσμα.

Η Χαρά, η Λίλα, η Ελένη και η Ειρήνη μιλούν για την εμπειρία μας

Τα μηνύματα πέρασαν στον κόσμο και θεωρώ ότι μία διάχυτη αισιοδοξία κατέλαβε την αίθουσα του Λατσείου στον Πύργο.

Η έκθεση διαρθρώνεται σε τρεις ενότητες : Ζω, Θυμάμαι, Δημιουργώ, με υλικό βγαλμένο μέσα από τη διαδικασία του παιδαγωγικού προγράμματος.  Οι συμμετέχοντες άλλοτε εμφανίζουν στιγμιότυπα της καθημερινότητάς τους στον Πύργο - μία ενότητα που από την αρχή είχε ως σκοπό να δείξει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν φοιτητές και ΑμεΑ - άλλοτε μιλούν σε πρώτο πρόσωπο δίνοντας έμφαση στις αγαπημένες τους πολιτιστικές εμπειρίες - μία ενότητα που αντλεί τις επιρροές της από τη σημασία της εμπειρίας στη ζωή μας και τη δύναμη των αντικειμένων να διηγούνται τις ιστορίες μας -  και άλλοτε γίνονται συνδημιουργοί στην παραγωγή εικαστικού υλικού και καλλιτεχνικών έργων.

Ο στόχος μάς ήταν η έκθεση να μην έχει το χαρακτήρα καταγγελίας, αλλά τα μηνύματα και η ψυχαγωγία να ισορροπούν σε ένα αποτέλεσμα που χωρίς μιζέρια και εκβιασμό θα οδηγούσε στον προβληματισμό και την ευαισθητοποίηση. Από όσα μας είπαν οι επισκέπτες μας φαίνεται ότι τα καταφέραμε.

Η έκθεση θα παραμείνει έως τις 25 Μαρτίου και είναι ανοικτή από τις 11 π. μ - 2 μμ και από τις 6 μμ - 9μ. μ. Μάκάρι το ταξίδι της να συνεχιστεί.

Τα κουτιά των αισθήσεων

Objects tell our stories

Προσωπικά νιώθω βαθύτατη ικανοποίηση γιατί μία ιδέα που γεννήθηκε από ένα όραμα, που δεν έλαβε καθόλου υπόψη τις εγγενείς δυσκολίες αλλά με έναν τρελό ρομαντισμό πορεύτηκε επί 10 μήνες, έφτασε στο τέλος της. Σε ένα πόνημα απόλυτης και αγαστής συνεργασίας, διάδρασης 25 διαφορετικών ατόμων και βίωσης των ανθρώπινων σχέσεων. Ήταν άλλο ένα προσωπικό μάθημα για το πού μπορεί να σε οδηγήσει το όνειρο, η τόλμη, η ειλικρινής προσέγγιση αξιών, η αγάπη για το επάγγελμά σου και όχι η εργαλειακή και διεκπαιρεωτική προσέγγισή του. Και όλα αυτά όχι μόνο ατομικά - αλλά κυρίως και πάνω από όλα για την κοινωνία στο σύνολό της.