Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Προς τα παιδιά με τα καλάσνικωφ

Μερικές φιλικές συμβουλές - προτροπές προς τους χρήστες:

Πρώτον: Τα καλάσνικωφ βλάπτουν σοβαρά την υγεία. Τη δικιά σας και κυρίως των άλλων.


Δεύτερον: Δοκιμάστε να σκοτώσετε πιο ανώδυνα τον ελεύθερο χρόνο σας. Εντάξει, δε λέω να διαβάσετε ποίηση, too much.Υπάρχει όμως πάντα το ψαροτούφεκο. Βοηθά και καλμάρει τα νεύρα. Και είσαι και μες τη φύση


Τρίτον: Λίγη ψυχοθεραπεία δε θα έβλαπτε.Δε νομίζετε πως πρέπει επιτέλους να λύσετε εκείνο το ψυχικό τραύμα με τον μπαμπά που έλειπε συνεχώς από το σπίτι και έπαιζε ξύλο με τη μαμά; Γιατί ως γνωστόν είμαστε οι οικογένειές μας.


Τέταρτο και πιο σημαντικό: Βγάλτε το δαχτυλάκι από τη σκανδάλη και βάλτε το κάπου αλλού, πιο υγρά και ζεστά. Είναι δοκιμασμένο. Κατά κοινή ομολογία το σεξ προσφέρει απόλαυση και ξελαμπικάρει. Το πίστευαν φανατικά κάτι τύποι 40 χρόνια πριν που έπιναν συνεχώς μπάφους και άκουγαν Jimi Hendrix. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.


Επίσης και για να μην κοροϊδευόμαστε:
Μην το λέτε και πολύ ότι είστε αρνητές του Συστήματος. Ακούει ο εγκέφαλος τέτοια πράγματα και τα πιστεύει.
Μάλλον είστε το ultimum δημιούργημά του.Το πιο τρελό καπρίτσιο του.

Και βέβαια οι ανέλπιστοι στυλοβάτες του. Το πιο σκοτεινό εργαλείο του.

Του πήρε λίγα χρόνια με φτηνά υλικά και σκουπίδια για να σας εκθρέψει αλλά τώρα μπορεί να σας χαίρεται...

Γνήσια τέκνα του κυνισμού, της απαξίωσης και του τίποτα.
Μικρά τερατάκια της ολοκληρωτικής αποδόμησης.
Δύο επιλογές είχατε: τις σήριγγες ή τα καλάσνικωφ. Αλλά εντάξει, το δεύτερο είναι πιο in.

Βρε μπας και είστε παιδάκια των Βορείων Προαστείων;
Γιατί εκεί που υπάρχουν όλα τα υλικά, δεν υπάρχει τίποτα το άϋλο να σε κρατήσει τις δύσκολες ώρες. Πλάκα θα έχει....

Back on the road again

Επί τρία χρόνια φυλλοροούσα.
Περπατούσα και έχανα κομμάτια μου.
Ψηφίδες ψυχής που ξεκολλούσαν από πάνω μου.
Έπιασα όμως κάποια στιγμή και έκανα νέα αρμολογήματα.
Και έβαλα καλύτερο υλικό στους αρμούς.
Και έφτιαξα ένα νέο ψηφιδωτό 32 τετραγωνικών
με την παράστασή μου από την αρχή.
Και έχω τώρα σχήμα καλύτερο και μορφή.
Είμαι σχεδόν καινούρια και ταυτόχρονα παλιά.

Ω! Ευλογημένες οι στιγμές που μπορείς να κοιτάς ξανά μπροστά.
Το Δρόμο.